Wat als je de verkeerde keuze hebt gemaakt?

Ik ben zo iemand die altijd alle opties bekijkt, vergelijkt en daarna een zorgvuldige keuze maakt. Ja dat was vroeger wel anders ja... maar dit is nu en ik doe mijn best om met alle info die ik kan verzamelen een zo goed mogelijke keuze te maken. Soms word je er doodmoe van, maar ja, that's me.

Zo ook met basisscholen, wat een keuze is er toch. Openbaar, katholiek, jenaplan, unitonderwijs, brede school en dat allemaal nog binnen 1 gemeente. Toen onze oudste drie jaar was hebben we samen dan ook de basisscholen vergeleken en verschillende afspraken gemaakt met scholen die ons geschikt leken.

Je kijkt naar het karakter van je kind en schat in wat het beste aan zou sluiten. Wat ik bij ons merkte, maar ook in mijn omgeving veel hoor is dat je toch vanuit je eigen schoolervaring kiest. Heb je ergens een slechte of juist een hele positieve ervaring mee gehad als kind, dan laat je je daar toch door leiden, ook al is dat ongeveer dertig jaar geleden...

Na lang wikken en wegen kozen wij voor een jenaplan school, wat werd ik blij van de manier hoe het daar ging. Kijken naar een kind als individu, ieder kind op zijn eigen niveau les, veel aandacht voor het sociaal-emotionele aspect, ruimte voor spel en drama en vanuit de praktijk leren. Kijkende naar onze oudste dachten we dat hij zijn ei op deze school helemaal kwijt zou kunnen.

De eerste twee jaar was ik tevreden en leek hij het prima te doen, maar vanaf het moment dat hij in groep drie is begonnen, is ook de ellende begonnen. Hij lijkt volledig te verzuipen in dit systeem en we zien aan alle kanten dat hij zijn plek niet kan vinden en dit niet bij hem past. Hij laat gedrag op school zien, wat wij niet herkennen en de school lijkt niet goed te weten hoe ze hier mee om moeten gaan. Waar ik inmiddels wel achter ben is dat een school de mooiste verhalen kan hebben, maar alles valt of staat met de leerkracht waar je kind bij komt. En als daar de klik niet zit, gaat het van kwaad tot erger. Ook al is het 'geiten-wollen-sokken' imago er een beetje af inmiddels, ik merk op het moment dat het moeilijk wordt, dit toch nog wel aanwezig is.

Oeh, elkaar direct aanspreken en oeh de koe bij de hoorns vatten....

We hebben vorig jaar veel gesprekken gevoerd, oplossingen gezocht, plannen gemaakt, maar met tot nu toe weinig verbetering. Ik denk dat we de verkeerde school voor hem hebben gekozen. En nu zitten we dus met een probleem... wat nu? Op zoek naar een andere school, want op deze manier doorgaan is niet goed voor hem. Maar waar kies je voor? Ik vind het doodeng, wat als het de situatie niet verbetert, wat dan? Je haalt ze toch uit een vertrouwde omgeving weg, weg bij hun vriendjes.

Onze nummer twee heeft het prima naar haar zin op school en lijkt haar draai er te vinden, maar daar hebben zich ook nog weinig moeilijkheden voorgedaan. Zij vraagt hier niet om... maar ik zie mezelf ook niet tussen twee scholen op en neer pendelen.

Ik heb inmiddels hoofd- en buikpijn van deze hele toestand en had nooit verwacht zo te moeten stoeien met een school, maar ik vecht voor het belang van mijn kind. Dus gaan we weer het rondje scholen maken, 4 jaar later, met hopelijk een betere uitkomst.