Gezellige paranoia

Mijn kinderen zijn erg actief en staan vol in het leven, maar dat betekent ook dat ze in hun eigen leventje een hele hoop nieuwe (vreemde) mensen treffen.

Tot aan vier jaar heb je dat best wel in de hand, dan gaan ze naar 1 soort opvang en verder heb je ze meestal geheel in eigen beheer. Dat verandert zodra ze vier jaar zijn, ze gaan op een sport, gaan bij nieuwe vriendjes thuis spelen, ze doen mee aan speeldagen, kinderfeestjes en ze gaan op kamp. Kortom, een hele hoop situaties waar je weinig tot geen invloed op hebt. En in al die situaties moet je er maar van uitgaan dat het goed gaat. En dat doe ik meestal dan ook wel.

Ik praat heel open met mijn kids en ze vertellen thuis veel. Ik mag alleen maar hopen dat ze zich dusdanig veilig voelen bij mij dat ze het ook zullen delen als er vervelende dingen gebeuren. En ik probeer ze zoveel mogelijk te informeren over hun eigen persoonlijke grenzen en wat wel en niet ok is. Want wat weten we nou eigenlijk helemaal van al deze mensen?

Regelmatig lees je over misstanden in de opvang. Bijvoorbeeld laatst weer met die medewerker van de BSO, misselijk word ik er van en ook erg wantrouwig. Ik wil mijn kinderen alle vrijheid geven om te ontdekken, spelen en geen beperkingen opleggen op basis van mijn eigen angsten. Ik laat ze best vrij, maar ik ben ook veel betrokken bij de activiteiten die ze ondernemen en de opvang waar ze heen gaan. Is dat garantie? Nee, maar het helpt denk ik wel. We moeten helaas met zijn allen accepteren dat we ze nooit 100% kunnen beschermen.

Het kinderdagverblijf moet aan vele voorwaarden voldoen, waaronder het vierogen-beleid. Ze hebben regelmatig controle van de inspectie en alle medewerkers dienen een VOG te overleggen (wederom geen garantie) maar je probeert het in ieder geval te tackelen waar nodig en dat is logisch. Bij de BSO wordt er al soepeler met deze regels omgegaan. Ik vraag me af of er bij gastouders überhaupt wel eens inspectie langskomt tussentijds, maar dat is weer een ander verhaal.

Nu doen mijn kinderen mee aan een kindervakantieweek. Geweldig georganiseerd en volledig gerund op vrijwillige basis met honderden vrijwilligers. Het is 1 grootfeest en geweldig om bij te zijn en aan mee te doen. Maarrrrrr ik vraag me toch iets af, waarom hoeven vrijwilligers bij kindervakantieweken, turnkampen, you name it, geen VOG te overhandigen? Waarom kan iedere pipo daar gewoon binnen wandelen en lekker meedoen? Waarom maken we daar onderscheid in met zijn allen? Zij hebben toch net zo goed veel contact en de zorg met en over de kinderen.

Ik ben zelf ook vrijwilliger en heb het ook altijd met veel plezier en passie gedaan en ik ga er dan ook van uit dat iedereen er daar zo in zit, anders zou ik mijn kids niet mee laten doen. Maar toch bekruipt mij iets... wat nou als deze bso-medewerker over een aantal jaar denkt, laat ik eens vrijwilliger worden bij de kindervakantieweek, voetbal, etc. Wat dan?

Wat vinden jullie? Is het een terecht punt of paranoia?