Die zomervakantie... ik snap het probleem niet?

De zomervakantie zit er bij bijna op. Overal hoor en lees ik juichende berichten van (voornamelijk) moeders die blij zijn dat de zomervakantie bijna voorbij is. Foto's van moeders met champagne, vlaggen die uithangen, alles erop en eraan. Voor de vakantie werden er zelfs cursussen en workshops aangeboden hoe je nou het beste om kan gaan met een paar kinderen die vakantie hebben, waarom?

Zijn we met zijn allen vergeten hoe het moet? Waarom moet je (uitzonderingen daargelaten) een workshop volgen over de vakantie doorkomen? Ik begrijp er maar weinig van. En uiteraard bedoel ik daar niet de gevallen mee waarbij begeleiding nodig is, dat is een ander verhaal. 

Vervolgens zit de hele vakantie bomvol gepropt met activiteiten, iedere dag móet er iets leuks gedaan worden: naar een grote speeltuin, de dierentuin, een pretpark, naar het zwembad. Je gaat je bijna een slechte moeder voelen als je twee dagen rondom huis blijft. Waarom is dat? Is het zo vervelend om thuis te blijven? Vind je het zelf gewoon heel leuk om al die dingen te bezoeken (ik vind het soms echt een straf) of een soort compensatie omdat je bang bent dat ze zich vervelen?

Vertel het me! Ik wil het oprecht weten.

Voor ons zit de vakantie er bijna op en ik vind het echt jammer! Ik kan echt genieten van de vakantie, maar ja wij zijn ook best wel lui ;). Niet op tijd ergens hoeven zijn, geen clubjes, trainingen, kinderfeestjes en dus geen taxiservices en kunst- en vliegwerk. Op je dooie gemak  opstaan, laat ontbijten en niets moeten. Het 'wat zullen we vandaag eens gaan doen' gevoel (heerlijk!), gaat weer plaatsmaken voor 'nee sorry, over drie weken heb ik denk ik wel ergens tijd'. Nee laat die vakantie nog maar een paar weken duren! 1 cursus verzuipen in moetjes, alstublieft.