Haat aan luis (en teken en krentenbaard)

Ik sta in de rij van de kassa, wanneer mijn dochter aan haar hoofd staat te krabben en met haar scherpe, harde stem heerlijk hard roept: mama, ik heb zo'n jeuk aan mijn hoofd, ik weet zeker dat ik luizen heb!

Naast de paniekreactie die dat meteen bij mij oproept, verdween spontaan de drukte ook om ons heen en een paar blikken van walging hadden we in ieder geval te pakken. Opgelucht was ik, toen vervolgens in de rij naast me het ene zusje tegen het andere riep (ook zo lekker hard): 'Gadverdamme, jij moet echt eens je tanden gaan poetsen, ze zijn helemaal geel en stinken!'.

Ik ben niet echt een moeder die de hele dag panisch wordt als mijn kinderen niet schoon zijn. Valt er iets op de grond? Even schoonblazen en lekker opeten. Spelen in de bossen en springen in modderplassen? Lekker doen (als ze niet net in hun mooiste kleding lopen dan). Ik vind het meestal wel prima. Maar het schooljaar heeft nog een naar staartje en ik word er inmiddels dus wel een beetje paranoia van.

Mijn dochter had dus inderdaad luis, wat heb ik daar toch een hekel aan! Hop, alles wassen, hele familie behandelen, en uitkammen, uitkammen, uitkammen. Naast dat ik overal jeuk krijg, baal ik ook van de berg werk die het weer met zich meebrengt. Ook is er een of andere uitbraak van krentenbaard gaande, die moeilijk onder controle te krijgen is en zich vrolijk vermenigvuldigt in de omgeving en hebben de laatste week al drie kids een teek cadeau gekregen. HELP!

Nu komt toch mijn smetvrees-kant omhoog, een kant die helemaal nergens op slaat, maar als die eenmaal zijn kop opsteekt, ik toch moeilijk weer terug in zijn hok krijg. Ik smeer, spray, controleer en desinfecteer als een malle bij mijn kinderen. Als iemand met zijn haren op onze bank gaat liggen, moet ik het echt even los laten, ik zie overal potentiele broedplaatsen voor eitjes, bacteriën, noem maar op. Bij ieder kind wat langskomt of waar mijn kinderen gaan spelen, heb ik al mijn bedenkingen, het liefst houd ik ze een beetje weg van alles. Oo nee, haar haren zijn nu schoon, dadelijk hebben zij luis, dadelijk slaat er krentbaard over, niet in de bosjes spelen, niet in het gras zitten. Pffff....

Dit gaat wel weer over, als de meldingen afnemen, ik klaar ben met luizenpluizen, en de krentenbaard in de omgeving de kop ingedrukt wordt. Ik word weer rustiger, laat alles weer los en sta er niet meer zo bij stil. Totdat de volgende luis op bezoek komt.....