Dag klein kleutertje, fijne vakantie

Vandaag sluit ik weer een fase af. Mijn oudste gaat naar groep 3 en ik loop al de hele week met een weemoedig gevoel rond. Afgelopen maandag zei ik tegen d'r: dit is jouw aller-laatste maandag in de kleuterklas, 'tja...het zal wel mam...' zag ik haar denken.

Ik kan wel duizend redenen bedenken om haar juffrouw te bedanken, bij háár voelde mijn kleine meisje zich veilig, heeft ze de letters geleerd, de dagen van de week, leren spelen met andere kindjes, vriendschappen gesloten, teveel om op te noemen. Ik besloot een mooie kaart te maken voor haar lieve juf en koos bovenstaand gedichtje uit. Tevens heb ik er nog een aantal foto's van de afgelopen kleuterjaren aan toegevoeg et voilà... met één druk op de knop werd de kaart de volgende dag bij ons thuis bezorgd.

Ik pakte de kaart uit de brievenbus en de tranen biggelde over m'n wangen, wat was die kleutertijd fijn en wat is ze hard gegroeid. Ineens voelde ik een handje op mijn schouder. "wat is er mama, waarom moet je huilen?" Twee Bambi oogjes keken me bezorgd aan...

"Oh...gewoon mama vindt de kaart zo mooi" loog ik maar ;-). Waarop mijn kleine kleuter zei: "weet je wat we dan doen? Dan bestellen we er voor jou ook één, zodat je er ook naar kan kijken en niet meer hoeft te huilen."

Dat leek me dan een goed plan! Goh... zelfs het zoeken naar passende oplossingen heeft ze geleerd, maar dat is een beetje van haarzelf én een beetje van die lieve kleuterjuf!